Ο υπερθυρεοειδισμός είναι η διαταραχή της λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα που περιλαμβάνει την υπερβολική σύνθεση και έκκριση θυρεοειδικών ορμονών στην κυκολοφορία, η οποία οδηγεί στην υπερμεταβολική και συχνά επικίνδυνη κατάσταση της θυρεοτοξίκωσης.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές υπερθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν
- διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσος Graves),
- τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη (νόσος Plummer) και
- τοξικό αδένωμα.
Στη θυρεοτοξίκωση, τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών αυξάνονται με ή χωρίς αυξημένη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές θυρεοτοξίκωσης προκαλούνται από την υπερβολική λήψη του φαρμάκου θυρεοειδικής ορμόνης λεβοθυροξίνη ή προκύπτουν από προσωρινή περίσσεια απελευθέρωσης θυρεοειδικής ορμόνης λόγω υποξείας θυρεοειδίτιδας.
Ο πιο αξιόπιστος τρόπος παρακολούθησης της λειτουργίας του θυρεοειδούς είναι το επίπεδο της ορμόνης TSH, ορμόνη που εκλύεται από την υπόφυση.
Η θυρεοτοξίκωση από την υποξεία θυρεοειδίτιδα είναι προσωρινή και αυτοδιαλυτή και η θεραπεία είναι κυρίως η ανακούφιση από τα συμπτώματα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ :
Τα κοινά συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού και της θυρεοτοξίκωσης περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Νευρικότητα, ανησυχία
- Αϋπνία
- Αυξημένη εφίδρωση
- Δυσανεξία στη ζέστη
- Υπερκινητικότητα
- Αίσθημα παλμών , ταχυκαρδία ή κολπική αρρυθμία
- Συστολική αρτηριακή υπέρταση
- Ζεστό, υγρό, απαλό δέρμα
- Τρόμος χεριών
- Μυϊκή αδυναμία
- Αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά
- Απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη
- Διαταραχές εμμήνου ρύσεως
- Η οφθαλμοπάθεια (π.χ., το περιφερικό οίδημα, η διπλωπία ή η πρόπτωση) εμφανίζονται ειδικά με τη νόσο του Graves
ΔΙΑΓΝΩΣΗ :
Για την αξιολόγηση της θυρεοειδικής λειτουργίας στον υπερθυρεοειδισμό γίνεται μέτρηση
- των θυρεοειδικών ορμονών , T3 FT3 T4 FT4
- της TSH, μιας ορμόνης που παράγεται στην υπόφυση και
- των θυρεοειδικών αυτοαντισωμάτων anti-Tg anti-TPO TSI(TRab)
- ΤΚΕ και CRP όπου χρειάζεται κ.α.
Η σωστή λήψη του ατομικού και οικογενειακού ιστορικού του ασθενούς καθώς και η κλινική εξέταση από τον ειδικό Ενδοκρινολόγο είναι υψίστης σημασίας για την αξιολόγηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα (διόγκωση του αδένα, άλγος, ερυθρότητα, εξόφθαλμο κτλ.)
Τέλος συμπληρωματικά για την αξιολόγηση της θυρεοειδικής λειτουργίας στον υποθυρεοειδισμό μπορεί να χρησιμοποιηθούν κάποιες από τις παρακάτω απεικονιστικές μεθόδους :
- Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς
- Ακτινογραφία θώρακος
- Μαγνητική τομογραφία τραχήλου ή θώρακος
Έχοντας αυτές τις διαγνωστικές προσεγγίσεις στη φαρέτρα του ο εξειδικευμένος Ενδοκρινολόγος μπορεί να διαγνώσει σωστά την ύπαρξη του υπερθυρεοειδισμού και να προβεί σε περαιτέρω ενέργειες για την σωστή αντιμετώπιση του ασθενούς κατά περίπτωση, τη σωστή θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού και την αποκατάσταση της υγείας του.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ :
Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού συνίσταται σε :
- Αντιθυρεοειδικά φάρμακα
- Θεραπεία ανακούφισης των συμπτωμάτων
- Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο-131 (131I)
- Ολική θυρεοειδεκτομή