Οι ενδοκρινολογικές παθήσεις είναι συχνές στην κύηση.

Οι προϋπάρχουσες ενδοκρινολογικές παθήσεις αν είναι επαρκώς ρυθμισμένες κλινικά και εργαστηριακά δεν έχουν ιδιαίτερη και σοβαρή επίδραση στην κύηση. Όμως, οι ενδοκρινικές παθήσεις στην κύηση που , είτε είναι  ανεπαρκώς ρυθμισμένες πριν από τη σύλληψη είτε είναι νεοδιαγνωσθείσες στην κύηση,  σχετίζονται με μια ποικιλία δυσμενών εκβάσεων  τόσο στο έμβρυο όσο και στη μητέρα αν δεν ελεχθούν άμεσα και αποτελεσματικά.

Κατά τη διάρκεια μιας φυσιολογικής κύησης πραγματοποιούνται μια σειρά από ορμονικές αλλαγές ως αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων μεταξύ της εμβρυοπλακουντικής μονάδας και του μητρικού ενδοκρινικού συστήματος. Αυτές οι ορμονικές αναπροσαρμογές είναι εκτεταμένες και είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή εξέλιξη της κύησης, του τοκετού και του θηλασμού. Σχεδόν κάθε ενδοκρινικός άξονας της μητέρας μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της κύησης.

Επομένως, οι βιοχημικές και ορμονικές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της ενδοκρινικής λειτουργίας κατά τη διάρκεια της κύησης πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή και μόνον από εξειδικευμένους Ενδοκρινολόγους.

 Οι αλλαγές που συμβαίνουν στην κύηση μπορούν επίσης να αλλάξουν την κλινική εξέλιξη των ήδη προϋπάρχοντων  ενδοκρινικών παθήσεων, επομένως ενδέχεται να απαιτείται πρόσθετη παρακολούθηση κατά την προγεννητική και  τη μεταγεννητική περίοδο.

Οι πιο συχνές ενδοκρινολογικές παθήσεις που απαντώνται στην κύηση είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης της κύησης, ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 και οι θυρεοειδοπάθειες της κύησης ( θυεροειδίτιδα Hashimoto, Υποθυρεοειδισμός, Υπερθυρεοειδισμός, Ν. Graves κ.α.).

Άλλες ενδοκρινολογικές παθήσεις πιο σπάνιες που απαντώνται στην κύηση είναι προλακτινώμα, ακρομεγαλία, υποφυσιακή ανεπάρκεια, υποφυσίτιδες, άποιος διαβήτης, Σ. Cushing, Σ. Conn, N. Addison, Συγγενής Υπερπρλασια Επινεφριδίων, Φαιοχρωμοκύττωμα, Υπερπαραθυρεοειδισμός κ.α.