Η παχυσαρκία είναι το αποτέλεσμα μιας χρόνιας διαταραχής της ισορροπίας του μεταβολισμού ενός οργανισμού.

Πρόκειται για μια μάστιγα της εποχής και ο επιπολασμός της ολοένα και αυξάνεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, εξίσου σε γυναίκες και σε άνδρες, αλλά το πιο λυπηρό είναι ότι αυξάνεται ραγδαία και στα παιδιά ( παιδική παχυσαρκία).

Στη συνήθη κλινική πρακτική στο ιατρείο μια πρώτη εικόνα της ύπαρξης της παχυσαρκίας δίνεται με τον υπολογισμό του δείκτη μάζας σώματος BMI, και αναλόγως τα ευρήματα η παχυσαρκία κατατάσσεται ως εξής :

BMI  < 18,5            → Λιποβαρής

BMI = 18,5 – 25     → Φυσιολογικό βάρος σώματος

BMI = 25 – 30        → Υπέρβαρος

BMI = 30 – 35        → Παχυσαρκία σταδίου Ι

BMI = 35 – 40        → Παχυσαρκία σταδίου ΙΙ  ( σοβαρή)

BMI  > 40               → Παχυσαρκία σταδίου ΙΙΙ ( νοσογόνος )

Βέβαια πολλοί άλλοι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στη βαρύτητα της παχυσαρκίας όπως είναι το φύλο, η ηλικία, η περίμετρος μέσης ( η κεντρική παχυσαρκία και το σπλαχνικό λίπος), οι συνοσηρότητες  κ.α.

Οι αιτίες της παχυσαρκίας είναι πολλές και πολλές ενδοκρινολογικές ασθένειες δυνητικά προκαλούν ή συμβάλλουν στην ανάπτυξη και τη διατήρηση της παχυσαρκίας 

Το αυξημένο σωματικό λίπος οδηγεί σε μια σειρά ορμονικών αλλαγών, με το πιο προφανές παράδειγμα να είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη. Επιπλέον, συνυπάρχουσες ορμονικές ασθένειες μπορεί να υπάρχουν και πρέπει να διαγνωστούν σωστά – κάτι που με τη σειρά του μπορεί να είναι πιο δύσκολο λόγω αλλαγών που προκαλούνται από το ίδιο το σωματικό λίπος. Υπάρχει μια  αμφίδρομη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και ορμονών, δηλαδή  η παχυσαρκία να είναι η  αιτία και η συνέπεια  ορμονικών  και άλλων αλλαγών, που αν δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά θα συνδυαστεί τελικά με μια σειρά από παθήσεις.